Het zat er al een poosje aan te komen…

Pap en mam, mogen Lianne en ik de boot mee met de grote vakantie? Dan kunnen we zeemijlen maken. Heel erg in het verleden hebben wij als ouders de fout gemaakt om onze kinderen op te voeden met liefde voor het water. En dat keert zich nu tegen ons. Want de grote droom van Bernhard en Lianne (inmiddels niet minder besmet met het watervirus) is een grote wereldreis maken.

Hun zoektocht naar een eigen boot was al een tijdje aan de gang. Tijdens hun vakantie viel hun oog op de Tinto in Lemmer. Een mooi stalen schip dat voldeed aan hun wensen, maar er moest nog wel het een en ander aangepast worden. Oom Gerrit en tante Ynske kwamen ook om een inspectie uit te voeren en vonden het echt een boot voor Bernhard en Lianne. Thuis in Brussel werd er een bod uitgebracht, maar de verkopende partij was het daar niet mee eens.

Opnieuw verder zoeken op internet en daar vonden ze een Koopmans 37, in Workum. Omdat het in de Covid-tijd lastig voor hen was om zover te reizen, zijn wij eind oktober naar Workum getogen om alvast een idee te vormen. En dan konden we ook nog even bij Tinto langs.

Wij waren enthousiast over de Koopmans. Gewapend met camera en ons aan de ene kant en Bernhard voor zijn computer aan de andere kant (Lianne moest werken) hebben we samen de hele boot doorgekropen en onze bevindingen gedeeld. Toen was het de beurt aan Bernhard en Lianne om naar Workum af te reizen en zelf hun oordeel te vellen. Ook zij waren enthousiast. En ook zij gingen op de terugweg nog even bij Tinto langs. De makelaar zat in zijn kantoor en even was er de twijfel om misschien toch nog over de prijs te praten. Maar… Tinto was inmiddels verkocht. Niet getreurd en de focus gelegd op de Koopmans.

Om het verhaal kort te maken, na prijsrichtingen aan gegeven te hebben en afspraken te hebben gemaakt, was het moment van keuring en uiteindelijk de aankoop daar. Dick Koopmans was bereid om als expert de keuring te doen, wat natuurlijk heel erg leuk was. De vorige eigenaren zijn zuinig op hun boot geweest en vonden het moeilijk om afstand te doen. Maar wat waren Bernhard en Lianne trotse eigenaren van HUN boot. Wat prachtig om te zien. De glimlach op beider gezichten verjoeg de kou, harde wind en regen. En die glimlach is dagenlang blijven hangen.

Nu ligt de boot op haar winterplekje in de ZC37 in Kampen. Het winterkleed ligt er op en ze ligt te wachten tot de winter voorbij is en ze weer met deze twee lieve, enthousiaste jonge mensen onder zeil mag. We wensen jullie hele mooie avonturen en een behouden vaart!

Eén antwoord op “Het zat er al een poosje aan te komen…”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *