De afgelopen weken hebben we een interessante tweestrijd beleefd. Aan de ene kant hoopten we dat het hard genoeg zou vriezen zodat er geschaatst kon worden. Aan de andere kant leek ons die kou toch niet optimaal voor de boot.
Toch konden we onszelf gerust stellen met het feit dat we overal antivries in hebben gedaan, de motor helemaal winterklaar hebben gemaakt, het dekzeil netjes strak staat, maar bovenal dat mijn ouders en familie regelmatig een oogje in het zeil houden.
Dat we zelf niet de grens over mogen om te gaan kijken is natuurlijk vervelend. We hadden niet verwacht dat het zo ver zou komen. Misschien is het zilveren randje om deze winterbui wel dat we daardoor nog meer plezier zullen hebben op het moment dat we straks weer mogen zeilen. En een ding weten we zeker, volgend jaar gaat de boot lekker een verwarmde loods in!
