Het is eindelijk zover. We zijn vertrokken! De wind heeft ons nog niet verder gebracht dan Amsterdam, maar dat is eigenlijk niet zo erg. We kunnen hier rustig de laatste puntjes op de i zetten en wachten tot de wind zich vanuit het zuidwesten naar een gunstiger richting begeeft. In de tussentijd zal ik je op de hoogte brengen van wat er de afgelopen weken is gebeurd.
Afgelopen winter hebben we onze mast ondergebracht in Enkhuizen waar deze is nagekeken en voorzien van nieuwe verstaging. Dit is namelijk geen onderdeel waar we risico’s mee willen nemen. Lianne moest gewoon nog werken, dus ik had mijn broertje, Henk-Jan, gevraagd of hij op 23 mei al vroeg aanwezig kon zijn om te helpen en de boot terug te varen naar Kampen. Henk-Jan was natuurlijk op tijd, maar helaas werd het door wat miscommunicatie over de mastkraan pas na de lunch voordat de mast gezet kon worden.
Dus het werd spannend om op tijd in Kampen aan te komen. En tot overmaat van ramp was het weer ook niet echt geweldig. Toen de mast eenmaal stond en we de sluis uit waren, hadden we berekend dat we de opening van de Ketelbrug om 18:50 uur wel konden halen. De Eilandbrug door voor 20:30 uur zou dan ook wel lukken. Dus met flink wat gas erop voeren we het IJsselmeer op.
De vaart zat er goed in en we kwamen op het geplande tijdstip bij de Ketelbrug aan. Het slechte nieuws was echter dat we achter de Ketelbrug de luchten flink dicht zagen trekken. We waren goed en wel de brug door en het begon te regenen. Eerst zachtjes, daarna harder en uiteindeiljk kwam het met pijpenstelen de lucht uit. Op zich geen groot probleem. Ik had mijn regenkleding aan en Henk-Jan zat binnen broodjes met warmgerookte zalm klaar te maken. Maar toen het begon te onweren, werd het allemaal toch wel wat grimmiger. Lichtflitsen, direct gevolgd door een klap: het onweer was dichtbij. Gelukkig bleef sloeg het nergens in. Saga was, zeker weten, het hoogste punt met de vers geïnstalleerde aluminium bliksemgeleider van ongeveer 18m hoog.
En toen begon het volgende hoofdstuk, of liever gezegd, werd het vorige hoofdstuk afgesloten. We gingen verhuizen uit Brussel. Dat zal we meevallen, dacht ik. We hadden namelijk een groot deel van onze inboedel verkocht aan de onderburen. Maar mijn inschattingsvermogen bleek maar weer eens ietsjes te optimistisch. Gelukkig hadden we toch de XL-verhuisbus gehuurd en hadden we zes extra handjes bij de verhuizing, want anders was er niets van terecht gekomen. Wat ik ook had onderschat is hoeveel nog mee zou gaan aan boord. Blijkbaar heb je toch best wel wat spullen nodig als je op een boot wilt gaan wonen.
Sinds 1 juni 2022 wonen we nu aan boord. En dat bevalt zo slecht nog niet. Elke dag raakt de boot ietsje meer opgeruimd en worden meer klusjes afgerond. Zo heb ik onder andere klosjes gemaakt om de mast te stabiliseren ter hoogte van het dek, een klusje waar mijn opa me nog goed advies in heeft kunnen geven. Op zaterdag 4 juni is er spontaan wat familie verzameld om ons uit te zwaaien en hebben we rond 12:00u de trossen losgegooid om echt te starten met de reis! Dat we het nog niet verder hebben geschopt dan Lelystad en Amsterdam maakt niet uit. We hebben geen haast en wachten wel tot de wind ons gunstig gezind is!
