Na een bezoek aan de kust bij Ericeira in een tiny house zijn Julia en ik afgezakt naar Lissabon voor een ontmoeting met de wereldreizigers. Op maandag 25 juli zijn wij vertrokken vanuit ons kleine huisje richting Lissabon. Na het één en ander aan whatsapp verkeer om de planningen op elkaar af te stemmen zijn Julia en ik ons bijpassend kleine autootje in gaan leveren en hebben ingecheckt bij het hotel. Na wat heen en weer pendelen met het Lissabons metrosysteem zijn we op zoek gegaan naar de coördinaten, die via de app zijn gedeeld om Lianne en Benno op te sporen in de oh zo grote stad, waar we ze in het stadspark Eduardo VII hebben ontmoet.
Hier hebben wij elkaar uiteraard uitgebreid begroet en even gedacht aan hoe speciaal zo’n moment eigenlijk is. Het is toch niet alledaags dat je na een flink aantal weken zo middenin een vreemde stad elkaar op weet te zoeken (dank aan de hedendaagse technologie anders was het een hoop meer gedoe geworden). Na wat bijgepraat te hebben over de ondernemingen van afgelopen dagen zijn we de stad ingegaan om een terrasje op te zoeken. Eenmaal beland op een pleintje hebben we het bezoek beklonken met een heerlijk verfrissende kan Sangria inclusief de welbekende Pastel de Nata. Uiteraard is voor ons een pasteitje met wat roomvulling slechts een tijdelijke opvulling voor een hongerige maag, dus is al gauw de koers verlegd naar een restaurant voor een echte Portugese maaltijd.
De volgende dag gingen we op pad met de door reisleider Bernhard gestelde doelstelling. “We gaan Lissabon in één dag uitspelen” werd er enthousiast geopperd. Zo begonnen wij aan een wandeltocht met alle belangrijke bezienswaardigheden op een rij: vanaf estátua do rei Dom Pedro IV op naar het Fort Castelo de Sao Jorge, de kathedraal van Lissabon, Arco da Rua Augusta en (gods zei dank met de trein) via het Klooster Mosteiro dos Jerónimos door naar de Kade met de torre de Belém. Gelukkig was hier ruimte op het terras om onze voeten wat rust te gunnen en uiteraard een welverdiende kan Sangria tot ons te nemen. Voor het eten had Lianne het initiatief genomen en bracht ze ons naar een geweldig klein eethuisje in een iets of wat schimmig buurtje waar we hebben kunnen genieten van authentieke Portugese Tasca’s (de Tappas van Portugal).
De tweede dag stond in het teken van zon, zee en zen zullen we maar zeggen. Julia en ik zijn vanaf ons hotel met de metro en trein afgereisd naar de marina, waar de globetrotters aangemeerd lagen. Na de opdracht te hebben gehad een aanvulling te doen op de boodschappen voor het avondeten, die overigens niet is voldaan (omdat we blijkbaar hetzelfde supermarktje hebben aangedaan als Kapitein en matroos waar ze de spullen in de eerste plaats al niet hadden kunnen vinden), zijn we verder gelopen naar de marina. Na geluncht te hebben, zijn wij met z’n vieren vertrokken richting één van de met zon (en mensen) overgoten stranden. Hier hebben wij nogmaals kunnen ervaren dat een oceaan zeker geen zee is en hoe koud het dan ook kan zijn, want zwemmen ging nog net. Heerlijk bijgebruind en licht gezandstraald door de harde wind die het zand soms deed stuiven, zijn we weer naar de boot vertrokken om van Bernhard zijn zelfgemaakte, met vodka verrijkte Sangria te genieten terwijl Lianne langzaamaan het avondeten ging voorbereiden. Toch wel knap zo om op één camping gaspitje (dankzij het ontbreken van de gasvoorziening van de boot zelf) een heerlijke eenpansmaaltijd te creëren. Aan gebrek aan creativiteit scheelt het in ieder geval zeker niet bij de bemanning van dit zeilschip. Na het verorberen van weer een kwalitatief hoogstaande maaltijd, eindigen we deze dag door te toosten met een heerlijk glaasje port dat speciaal voor ons werd ontkurkt.
De laatste dag deden we iets wat mij veel deed herinneren aan de vakanties die ik en Lianne hebben meegemaakt toen wij jong waren, namelijk een bezoek aan één van Europa’s grootste aquariums. Er was van alles te zien: van een mega tank waar het hele “oceaanium” omheen liep, gevuld met diverse soorten grote en kleine zeedieren, tot een koppel zee otters en zelfs een aantal pinguïns! Dit was natuurlijk erg indrukwekkend en leuk voor ons allen, tot het moment dat Bernhard (en ik zelf eigenlijk ook) toch wel een beetje genoeg had van alle prikkels om ons heen (met name het gekrijs van enkele kleinere bezoekers). Al met al een leuke ervaring die op terras werd beklonken met wat verfrissende versnaperingen en late lunch.
De dag was echter nog niet om en wij begaven ons door middel van de stadsbus richting een industrieel district (LX factory) dat was omgebouwd tot een soort van cultureel centrum met een nogal hoog Hipster gehalte. Erg gezellig was het zeker, na het bezoek aan een aantal boetiekjes en andere zaakjes, om neer te ploffen op een terras waar een bandje ons tot onze verassing kennis leerde maken met Portugees/Braziliaanse sounds. En na natuurlijk het nuttigen van een goede kan Sangria werd de reis weer hervat en de koers werd gezet na het laatste restaurantje van ons bezoek aan Lissabon. Ook hier werd weer genoten van een heerlijk diner en kwam er niet veel later helaas een einde aan ons bezoek aan Lianne en Bernhard en natuurlijk ook deze mooie, grote en toch vooral ook bruisende stad.
Lieve Lian en Benno, wij hebben genoten van de dagen die we hebben mogen doorbrengen samen met jullie en we wensen jullie verder uiteraard een behouden vaart. En hopelijk zien wij jullie volgend voorjaar eventueel op een tropische bestemming nogmaals!