Helaas had Lonneke het goede weer meegenomen naar Nederland en zaten we de volgende dagen opgescheept met ongekend slecht weer voor september in Tenerife. Er werd gewaarschuwd voor zware regenbuien, overstromingen en windstoten. Gelukkig lag Saga goed in de haven van Santa Cruz en hebben we ons niet hoeven vervelen. Laura en Allen, onze zeilvrienden die we ontmoet hebben in Porto Santo, lagen namelijk ook in de haven. Toen Lonneke nog aan boord was waren we al een keertje uitgenodigd om bij hun aan boord een drankje te komen drinken. Allen toverde allerlei lekkere drankjes naar boven en ik liet me geen twee keer vragen of ik nog iets wilde proberen. Als tegenprestatie had Lianne een paar dagen later een lekkere zeevruchtenpasta gekookt, die zeer gewaardeerd werd. Uiteindelijk hebben we nog een laatste mooie wandeling gemaakt in Tenerife voordat we de trossen los gooiden om naar La Gomera te zeilen.
De zeiltocht naar La Gomera was niet echt vermakelijk. De weersvoorspelling gaf goed weer aan, maar met de ervaring van het zeilen tussen de eilanden tot nu toe wisten we dat we daar niet helemaal vanuit konden gaan. We begonnen met het tweede rif in het grootzeil en de genua op de boom aan een voordewindse koers. Net de haven uit was de wind zo’n 15 knopen. Maar hoe verder we naar het zuiden van Tenerife gingen, hoe sterker deze aantrok. Op een gegeven moment voeren we met 35 knopen wind en besloten we de genua in te rollen. De golven waren niet hoog, maar zorgden er wel voor dat Saga net vervelend aan het rollen was. Dit duurde echter niet lang. Toen we net de zuidelijke kaap bij Tenerife om waren viel de wind ineens weg. We kwamen achter de luwte van El Teide. En ondanks dat de voorspelling dit wel had aangegeven waren we alsnog verbaasd dat de wind langzaam uit de andere richting aan begon te trekken. Het laatste stuk naar La Gomera werd dus een aandewindse koers. En ook hier was de wind verre van stabiel. Eerst was het windstil, toen 10 knopen en uiteindelijk vlak voor La Gomera was het weer 25 knopen. Zo bleven we bezig met de zeilen aanpassen. Dat zeilen tussen de eilanden blijft nog wennen.
Toen we La Gomera binnen kwamen varen waren we gelijk onder de indruk van de schoonheid van het eiland. De steile bruine kliffen zijn bekleed met groen en langs de hoogste kliffen glijden de witte wolken naar beneden. Het stadje San Sebastián de La Gomera heeft een belangrijke rol gespeeld voor ontdekkingsreizigers en je merkt dat deze geschiedenis nog steeds een belangrijke rol speelt voor het plaatsje. Met tot slot de twee mooie stranden in de buurt van de haven maakt dat La Gomera een mooie eiland is om een tijdje te blijven.
Een Koopmans 40 met de naam Zeezot trok natuurlijk onze aandacht in de haven. Dit bleek de boot te zijn van Anne en Marcel, die al een jaartje langer dan ons op pad zijn. Waar zij ooit hetzelfde plan hadden als ons, zijn ze zo betoverd geraakt door La Gomera dat ze er zijn gebleven en momenteel zelfs een huis aan het kopen zijn. Via hun hebben we ook Herwig en Lut leren kennen, twee Belgen die zich uiteindelijk meer thuis voelden op La Gomera dan in België. Tijdens de cocktails bij Cuba Libre (hier kreeg je de goedkoopste cocktails van de stad, wist Herwig te vertellen), werd ons bijgebracht wat de mooiste plekjes van het eiland waren, waar je het mooist kon snorkelen, waar je het mooist kon wandelen en welke activiteiten op het schema stonden van het festival. Zo hebben we La Gomera echt een beetje kunnen leren kennen.
