Geplaatst op

Een jaar verder

29 aug 2023

Ook nu mag ik tijdens mijn zomervakantie weer aanmonsteren bij Saga en bemanning.

Mijn naam, Lonneke moeder en schoonmoeder van Lianne & Benno.

Na een fantastisch mooie reis via Kaapverdië, het Caribisch gebied en de Azoren zijn L&B nu alweer in Noord-Ierland en vlieg ik naar Belfast om ze daar te ontmoeten, wat altijd weer een heerlijk weerzien is.

Na eerst wat gegeten te hebben in het allermooiste art-deco café in Belfast (denk ik) gaan we met de trein naar Bangor waar Saga in de haven ligt. De haven wordt omzoomd met vrolijk gekleurde huizen en langs de kust kun je een leuke wandeling maken.

30 aug

Na een welverdiende nachtrust zijn we weer met de trein naar Belfast gegaan om hier nog wat rond te kijken. Eerst zijn we naar het Titanic-Quarter gegaan, dat is de plek waar ooit, je raadt het al, de Titanic gebouwd is. Hier staat dan ook het Titanic museum, wat een prachtig gebouw is. Dit hebben we niet bezocht vanwege de drukte en omdat Benno de teleurstellende Guinness-experience uit Dublin nog niet te boven is. Wel hebben we hier de HMS Caroline bezocht een oorlogsschip dat nog in de eerste wereld oorlog gevochten heeft. Het was hier heerlijk rustig en hebben op ons gemak het hele schip en de tentoonstelling kunnen bezichtigen. Daarna het Ulster museum bezocht. Een heel divers en interessant museum over natuur, cultuur, oorlog en The Troubles, het conflict in Noord-Ierland tussen de katholieke minderheid en protestante meerderheid.

Deze dag met veel indrukken hebben we afgesloten met een gezellig etentje in een Ierse pub.

31 aug

Vertrek om 9 uur vanuit Bangor en op weg naar het Noord-Ierse Rathlin Island. Het was een wat onrustige en natte overtocht, maar dit leverde wel weer mooie plaatjes op. De aankomst was om 17 uur in het kleine idyllische haventje.

1 sep

Rathlin Island is dun bevolkt er wonen een kleine 200 mensen maar er nestelen elk jaar zo’n 10 duizend zeevogels en op de rotsen in de zee liggen zeehonden heerlijk te zonnen.

Na genoten te hebben van een stevig Engels ontbijt, Benno ging zelfs voor de grootste variant, hebben we een mooie wandeling over de kliffen naar het Seabird Centre gemaakt. Helaas waren er nog maar enkele broedende vogels aanwezig, zij maken nesten op de rotsen en tegen de rotswand. De Puffins ofwel papegaaiduikers, waren al eind juli begin augustus vertrokken, dit wisten we al wel maar hoopten toch nog een achterblijver te spotten. Het was een schitterende wandeling met mooie rotspartijen en vergezichten. De eerste blaren kondigen zich aan.

2 sep

Hoera Lianne 30 jaar, dit vieren we met een taartje bij het ontbijt.

Ook vandaag staat er weer een wandeling op het programma, maar nu naar de andere kant van het eiland. Het zonnetje schijnt (net als gisteren) dus de dag kan niet meer stuk. Nu dalen we zelfs af naar de kustlijn en lopen onderlangs de kliffen, waar we worden verrast door een grote groep zeehonden die hier heerlijk liggen te genieten van het zonnetje. Vanwege het mooie weer konden we Schotland onze volgende bestemming al zien liggen.

De dag afgesloten met een heerlijk etentje in het enige en plaatselijke restaurant.

3 sep

Na eerder navraag gedaan te hebben over de stroming en het tij bij een lokale schipper, hebben wij, met wederom een goed gevulde maag, om 13 uur de trossen losgegooid en met Saga het ruime sop gekozen. Op weg naar het Schotse eiland Islay dat bekend staat vanwege haar/zijn 8 whiskystokerijen. Na een voorspoedige overtocht met hier en daar een bruinvis gespot, zijn we rond 17 uur de haven Port Ellen binnen gevaren.

4 sep

Vandaag wederom een jarige aan boord, ikzelf. Ook nu gaat er weer gewandeld worden en wel het Three distilleries path. De eerste die we tegenkomen is de Laphroaig destilleerderij waar we een rondleiding krijgen met proeverij, nou wat wil je nog meer op je verjaardag. Het gebruikte graan wordt hier gerookt met Peat, wat een soort turf is wat op het eiland ontstaat en zout en zeewier bevat, en daardoor een speciaal aroma afgeeft. De bijzonder leuke rondleiding met enthousiaste gids werd besloten met een proeverij van 5 verschillende eigen whisky’s. Dus konden we om 12 uur ’s middags proosten op mijn verjaardag, Daarna de wandeling voortgezet met wederom heerlijk weer en de andere 2 destilleerderijen bezocht, (alleen de buitenkant bekeken, 1 proeverij op de dag is toch wel genoeg). ’s Avonds heerlijk gegeten in het restaurant in Port Ellen wat ons al was aanbevolen op Rathlin Island door andere zeilers.

5 sep

We krijgen er niet genoeg van, vandaag met een gids ook weer een wandeling gemaakt in een natuurreservaat. We hoopten bijzondere vogels te kunnen spotten maar dat viel een beetje tegen. De zeearend liet zich niet zien en de bijzondere kraaien met rode snavel en rode poten ook niet. Wel zagen we geiten lopen helemaal beneden aan de voet van de klif en opeens werd Benno op zee een onderzeeër gewaar. Voor deze onderzeeër werden we op de zeiltocht naar dit eiland al gewaarschuwd en vonden we het een lachwekkend bericht.

Al met al was ook dit weer een mooie wandeling in een prachtige omgeving. Aardige Engelsen die ook met de wandeling mee waren hebben ons een lift teruggegeven, en ze hebben aan boord van Saga nog een kopje thee meegedronken.

6 sep

Voor mij is dit voorlopig de laatste zeiltocht met Saga in Schotland. Om 9 uur laten we het mooie eiland Islay achter ons en vertrekken we naar Ardfern, wat een plaatsje is in het zuiden van het Craignish schiereiland aan de Schotse kust. Het is elke keer een gepuzzel hoe laat we moeten vertrekken ivm stroming, tij en wind. Vandaag niet ideaal, maar we moeten het er maar mee doen. L&B zijn de hele dag in touw geweest met zeilen hijsen, zeilen strijken en varen op de motor vanwege instabiele wind. Ook hebben we nog de vislijn uitgezet met als catch of the day: heel veel zeewier. Onderweg hebben we ook nog een paar dolfijnen gezien. Na een rustige maar mooie overtocht met taart (nog vanwege mijn verjaardag pas 5 sep kunnen kopen) om 19 uur aankomst in de haven van Ardfern met een fantastisch uitzicht.

7 sep

Mijn laatste dag aan boord van Saga. Vandaag doen we het rustig aan. We gaan ontbijten in een leuk café’tje/bakkerijtje en een tafeltje reserveren bij de plaatselijke pub. Daarna omdat het nog steeds heerlijk weer is heeft Benno de kayak opgeblazen en gaan Lianne en ik samen een eindje peddelen op het loch. Na zo’n kleine 2 uur houden we het voor gezien want er staat wel wat wind en stroming en Benno wil ook nog een tochtje maken. Na een heerlijke douche zijn we lekker uit eten geweest.

8 sep

Mijn vakantie zit er nog niet helemaal op maar mijn verblijf op Saga samen met Lianne en Benno helaas wel.

Na nog genoten te hebben van een heerlijk ontbijt bij het bakkertje is het om 11 uur toch echt tijd om met de bus naar Oban te vertrekken en afscheid te nemen van onze zeezeilers.

Ook met de bus is het genieten geblazen van het indrukwekkende landschap en zo ook met de trein. Want na nog even in Oban rond gewandeld te hebben pak ik de trein naar Glasgow waar ik nog een aantal dagen zal verblijven voor ik terug vlieg.

Lieve Lianne en Benno weer heel erg bedankt voor deze mooie en bijzondere reis met prachtige wandelingen en geweldige uitzichten zowel op zee als op land. De idyllische haventjes en gezellige pubs en overweldigende natuur en natuurlijk boven alles jullie zelf. Tot slot blijf genieten van jullie bijzondere reis en behouden vaart.

Geplaatst op

Naar Noord-Ierland

We gooiden de trossen weer los om vanuit Dún Laoghaire door te varen naar onze volgende bestemming: Ardglass. We hadden in onze boeken dit kleine haventje gespot en het leek ons een mooie tussenstop richting Belfast. De zeiltjes stonden er vlot bij dus de start was goed. Lianne zag al wel op ons navigatiesysteem dat het eventjes puzzelen zou worden met de grote scheepvaart die van of naar Dublin aan het varen was, maar ik maakte me er niet zoveel zorgen over. Het havengebied wordt namelijk in de gaten gehouden door een verkeerstoren en wij luisterden netjes op onze radio het werkkanaal van de haven uit.

Plotseling zagen we een pilotboot op ons afkomen! Deze kwam achter een groot containerschip vandaan dat voor anker lag en langzaam weg begon te varen. En het leek er verdacht veel op dat de pilot recht op ons afkwam. Voor de zekerheid riep Lianne de pilotboot via de marifoon op om eens te horen wat hiervan de bedoeling was. De pilot was erg vriendelijk en liet ons weten dat de verkeerscentrale ons niet in de gaten had. Zij kwamen maar even langs om ons te escorteren door het drukke scheepvaartverkeer. In de tussentijd had Lianne de verkeerscentrale ook al opgeroepen en door de paniekerige communicatie leek het erop dat de verkeerscentrale ons helemaal niet in de gaten had! Dat was best vervelend, dus wij vroegen aan de pilot of wij wel goed zichtbaar waren op de radar en op de AIS. Uit de reactie van de pilot bleek dat wij uitstekend zichtbaar waren en dat de verkeerscentrale er een beetje een potje van aan het maken was. Op een gegeven moment was de paniek van de verkeerscentrale zo groot dat wij gevraagd werden op onze positie te blijven liggen, tot verbazing van de pilot en onszelf. Er was namelijk meer dan genoeg ruimte om voor de kruisende grote scheepvaart de overkant van de baai te bereiken, maar blijkbaar had de verkeerscentrale dat niet in de gaten. De pilot besloot de leiding over te nemen en riep zelf de verkeerscentrale op met het voorstel om ons de baai uit te begeleiden. Ze verontschuldigden zich voor de verwarring en bedankten ons voor onze goede medewerking. Na een klein oponthoud en de nodige spanning waren wij weer lekker onderweg om tussen de boze luchten door naar Ardglass te varen.

Er stond niet veel wind dus we moesten grotendeels motoren, maar de dramatische luchten en indrukwekkende landschappen maakte dat helemaal goed. Vrijwel de hele tijd was een kleine bergketen zichtbaar waarvan ik me kon voorstellen dat de uitzichten adembenemend zouden zijn. We waren blij dat er een plekje in de haven was en we werden warm ontvangen door de lokale bevolking. De chinees, de pub en de fish and chips werd ons warm aangeraden, en uiteindelijk zijn we lekker bij de chinees gaan zitten in plaats van de kant-en-klare lasagna op te warmen.

De volgende ochtend maakte ik Lianne vroeg wakker. Ik had namelijk uitgevogeld hoe we met twee bussen naar de bergketen konden rijden en daar een mooie wandeling zouden kunnen maken. Met frisse tegenzin kwam Lianne haar bed uit snelden we ons naar de bus, want we hadden niet veel tijd te verliezen. We reden via Downpatrick naar Newcastle, waar we wat snacks en drinken insloegen bij de Lidl en begonnen aan onze wandeling. We hadden allebei onze stokken meegenomen omdat we redelijk hard door moesten stappen om ook weer de bus terug naar Saga te halen. Dat maakte de wandeling iets minder ontspannend dan normaal, maar de schoonheid van de natuur was er natuurlijk niet minder om. De foto’s spreken voor zichzelf.

Het laatste stukje klimmen was nogal steil, en omdat ik wat meer energie over had dan Lianne besloot ik zo snel mogelijk omhoog te klimmen. Dit viel me nog niet mee. Het voelde alsof ik 20 minuten lang een 1500m aan het schaatsen was en het kuchje met wat longvocht volgde vlak nadat ik de top had bereikt. Grappig genoeg leverde dit wat nostalgische gevoelens op, waardoor ik des te meer van de klim kon genieten. We daalden rustig af en waren netjes op tijd bij de bus. Toen we weer aan boord waren aangekomen zette we een filmpje aan op de laptop en konden we weer ontspannen na een goed besteedde dag.

De volgende dag raakte ik aan de praat met een Ier die vanaf het Isle of Man naar Ardglass was gevaren. Ik vroeg me namelijk af hoe het zat met de Ieren, de Noord Ieren en wat voor vlag we moesten hijsen als gastenvlag. Het viel me namelijk op dat de Engelse schepen geen gastenvlag voeren, de Ierse schepen hun Ierse vlag voeren en de buitenlandse schepen er maar een potje van maakten. Blijkbaar lag dit nogal gevoellig. Technisch gezien hadden we het goed gedaan door het Engelse vlaggetje te hijsen, maar niet alle Noord Ieren en zeker niet de Ieren zouden dit kunnen waarderen. Uiteindelijk werd ons maar afgeraden om in zijn geheel een gastevlaggetje te hijsen. Ook al gaat het maar over iets kleins, voor ons maakte dit wel duidelijk hoe groot de wrijving nog is tussen de Ieren, de Engelsen, de katholieken en de protestanten. We waren wel benieuwd of we daar in Belfast nog wat meer over zouden kunnen leren.

De volgende bestemming was Bangor, een stadje aan de rand van Belfast waar we Lonneke op zouden pikken. Op de valreep besloten we dat het weer toch goed genoeg was om naar Bangor te varen. We werden uitgezwaaid door een groepje zeehonden die in de haven lagen te zonnen en moesten het weer doen met weinig wind en indrukwekkende luchten. Ardglass was een schattig haventje. Precies het formaat waar wij fan van zijn. We vonden het jammer dat we weer verder moesten, maar zagen ook uit naar de komst van Lonneke.