Omdat de haven van Lajes op Flores in 2019 zwaar getroffen was door storm Lorenzo zijn ze nog altijd met herstelwerkzaamheden bezig. Helaas staat de jachthaven daarbij niet erg hoog op de prioriteitenlijst. Onze boeken gaven aan dat het een veiligere optie zou zijn om naar Horta te gaan, maar omdat Lennert en Marieke van de Escapade al een paar dagen eerder aan zouden komen op Flores, konden we mooi gebruik maken van hun inschatting van de situatie. En via de satelliet mail liet Lennert weten dat er wel een paar plekjes voor ons en de andere Nederlandse boten zouden zijn. Toen we eenmaal binnen mobiel bereik waren, kregen we al een paar foto’s doorgestuurd van de situatie in de haven en wat tips voor waar we Saga neer zouden kunnen leggen. We werden warm ontvangen door Lennert en Marieke en we hadden Saga mooi provisorisch aangelegd tussen een aantal palen, zodat we weinig last zouden hebben van de deining in de haven, maar de havenmeester dacht daar toch anders over en helaas moesten we gaan verleggen. De beste optie was dan om bij Escapade langszij te gaan liggen. En eigenlijk ging dat ook wel oké met de hoeveelheid deining op dat moment. We werden gelijk aan boord uitgenodigd en dronken een klein biertje op onze succesvolle oversteek.
Maar Lianne en ik waren niet de enige die op het advies van de Escapade af waren gegaan. De Hannah Penn, Extress, Atlas en Blue Note lagen op die volgorde op schema om ook aan te komen op Flores. En eigenlijk was er met de huidige situatie maar ruimte voor 4 schepen langs de hoge kade; dat werd een beetje puzzelen. Marieke was bij de andere schepen langsgegaan om te vragen of daar langszij gelegen mocht worden. Gelukkig was dit geen probleem. Toen dit allemaal was geregeld duurde het niet lang voordat de Hannah Penn binnen kwam varen. En we gingen samen met Lennert en Marieke op de pier hen verwelkomen. Hier raakte ik ook aan de praat met een inwoner van Lajes. Hij had een tijd een Canada gewoond, maar was nu weer terug naar zijn geboortestad gekomen. Hij vertelde over de walvisvaart en hoe de walvisboten nu nog voor plezier worden gezeild en soms geracet tegen de andere eilanden. Maar ook hoe er de vorige dag een walvisboot was omgeslagen en de passagiers gered moesten worden. Nadat de Hannah Penn netjes was afgemeerd, gingen we samen met Adam en Kathryn eten bij een restaurantje in het plaatsje en waren weer blij verrast met de gastvrijheid en het heerlijke eten, wat toch wel een beetje in contrast stond met onze ervaringen in de Carieb. Later op de avond kwamen Thomas en Lindy van de Extress ook binnen.
Een wirwar van touwen om de deining zoveel mogelijk te dempen
De volgende dag stond voor ons in het teken van weer wat orde op zaken te stellen: Saga opruimen, de was doen, boodschappen doen en bijkomen van de oversteek. Lajes is een schoon en schattig plaatsje en we voelden ons weer helemaal thuis op Europees grondgebied. In de loop van de dag kwamen ook de Atlas en de Blue Note binnen. Met wat moeite konden we nog wat plekjes vinden. Het was die dag al wel wat onrustiger geworden in de haven. Wij hadden ‘s ochtends zelfs een lijn gebroken toen er plotseling zware deining in de haven kwam te staan. Gelukkig werd het in de loop van de dag wel weer wat rustiger. ‘s Avonds gingen we met de hele groep een biertje drinken en een hapje eten in een nabijgelegen restaurantje. Een en al gezelligheid dus!
Jammer genoeg zat de weersvoorspelling ons niet mee. Het leek erop dat er een storm aan zou komen, wat flinke deining vanuit het noordoosten zou veroorzaken. Met die situatie zou het ronduit gevaarlijk kunnen worden in Flores, dus we besloten dat we de volgende dag uit zouden gaan varen richting Horta. Dat gaf ons helaas nog maar één dag om het eiland te verkennen. Vanuit de haven vertrokken we daarom maar voor een mooie wandeling richting Fajã de Lopo Vaz. Fajãs kom je op verschillende plekken in de Azoren tegen. Dit zijn vlakke stukken land aan de kust onder indrukwekkende kliffen, veroorzaakt door landverschuivingen en andere geologische oorzaken. Het was een schitterende wandeling en een mooie gelegenheid om onze benen weer eens goed te gebruiken na zo’n lange tijd op zee.
De volgende ochtend stonden we alweer in de startblokken om af te varen. We wilden alleen nog een klein beetje extra diesel tanken in het geval dat we meer zouden moeten motoren dan gedacht. We konden 20L uit een jerrycan van Hannah Penn overnemen en we dachten dat we daarmee wel gered zouden zijn. We gooiden de trossen los en voeren af, de haven uit terwijl we uitgezwaaid werden door de rest van de groep. Zij hadden besloten net iets langer te blijven liggen en rond de middag te vertrekken, zodat ze zelf ook nog het eiland even konden bekijken. Wij hadden wel meegewild, maar vonden het toch fijner om met licht aan te komen in Horta. Toen we eenmaal de haven uit waren gevaren viel het ons toch vies tegen om een beetje snelheid in de boot te houden op de zeilen. We hadden een licht windje van achteren, maar er stond een vervelende golfslag op de kop. We moesten daarom wel de motor erbij zetten om ervoor te zorgen dat de zeilen niet enorm zouden gaan klappen, maar daar hadden we niet op gerekend. Het zat ons niet lekker, dus we besloten na een uurtje terug te varen naar Flores om toch meer diesel mee te nemen. Gelukkig konden we zowel van de Escapade als van de Extress nog wat diesel krijgen, dus daar waren we mooi mee gered. Toen we de herkansing inzetten was de golfslag ook al iets afgenomen, waardoor de tocht al wat comfortabeler werd. We vonden het jammer dat we Flores moesten verlaten, want het eiland heeft nog veel te bieden. Des te meer reden om ooit weer een keertje terug te komen!
