Na een dag vol keuzestress wat wel en wat niet mee te nemen op mijn reis naar Madeira en de Canarische eilanden aan boord van Saga, heb ik (Lonneke, moeder van Lianne) mij op 6 september op station Apeldoorn door Jurre laten afzetten om de laatste trein naar Schiphol te nemen. Ruim op tijd, om in alle rust met de vlucht van 7 uur te vertrekken naar Funchal op Madeira. Best wel spannend zo allemaal in mijn eentje. Maar ik heb er enorm veel zin in om deze bijzondere vakantie zo samen met Bernhard en Lianne aan boord van Saga door te brengen. Om 10.30 uur landde ik op Madeira en daar stonden de 2 enthousiaste wereldreizigers mij al zwaaiend op te wachten. Wat een heerlijk weerzien, Lianne heeft inmiddels een mooi kleurtje gekregen en Bernhard begint op een echte stoere Viking te lijken.
De eerste dag hebben we gebruikt om aan boord van Saga met een heerlijke brownie nog even stil te staan bij mijn 60e verjaardag, om vervolgens in de auto te stappen en mij alvast kennis te laten maken met het mooie Madeira. Her en der zijn we uitgestapt om van de mooie uitzichten te genieten. Langs de vele kronkelweggetjes staan overal de blauwe en witte Hortensia’s uitbundig te bloeien. Vervolgens hebben we een bezoekje gebracht aan de natuurlijke zwembaden in Porto Moniz. Deze dag hebben we afgesloten in het oude centrum van Funchal, waar Lianne en Bernhard genoten hebben van een maaltijd met diepzeevis (zwarte degenvis).
Dag 2
Vandaag staat een flinke wandeling op het programma. De wandeling PR1 Verada do Areeiro, deze gaat van Pico de Areeiro naar Pico Ruivo en wordt door ons heen en terug gelopen. Daar we de zonsopkomst op Pico de Areeiro wilden zien ging de wekker al om 06.15 uur. Na een rit in het donker over slingerende bergweggetjes waren we precies op tijd voor het prachtige schouwspel. Een mooie oranje gekleurde horizon boven een dik wolkendek dat in het dal hangt.
Vervolgens hebben we het beginpunt opgezocht van de hike en met frisse moed (letterlijk en figuurlijk) begonnen we aan de mooie, maar voor mij ook zware tocht, waarvan Bernhard even dacht dat ik het misschien niet zou halen. Maar ik laat mij natuurlijk niet kennen, en na vele prachtige valleien en ruige bergketens komt de top van Pico Ruivo in zicht alwaar wij het bergrestaurantje bezoeken voor een welverdiende koffie en verfrissing.
Bernhard besluit om er nog een kleine route aan toe te voegen voor hemzelf, Lianne en ik nemen dezelfde route terug na wel de autosleutels in ontvangst te nemen voor het geval Bernhard ergens zou stranden en wij niet in de auto konden. Halverwege de terugtocht krijgen we inderdaad een telefoontje dat hij in een dorpje is maar dat de route terug onbegaanbaar is en wij hem daar moeten ophalen als wij klaar zijn. Genoten, maar ook vermoeid geraakt, hebben we in totaal zo’n 14 kilometer afgelegd en 1200 hoogtemeters gemaakt. De spierpijn kondigt zich al snel aan.
Dag 3
Vandaag staat in het teken van de voorbereidingen voor ons vertrek van de volgende dag. Eerst hebben we de huurauto teruggebracht naar het leuke plaatsje Machico. Hier hebben we een heerlijke cappucino gedronken en een laatste pastel del nata gegeten. Ondertussen wordt de haven in Lanzarote besproken en een vaarschema gemaakt. Daarna boodschappen doen en met lokale bus (ook een beleving op zich) weer terug naar Quinta do Lorde, waar ook ons leuke haventje is. Quinta do Lorde is eigenlijk een heel lief klein vakantie resort met allemaal gekleurde huisjes, kleine straatjes, een kerkje, maar staat sinds Corona leeg. Na aankomst hebben we nog bij het strandje van de haven gesnorkeld en veel mooie visjes gezien. Vervolgens werd het avondeten bereid en de boot opgeruimd. De spierpijn is inmiddels alom aanwezig.
Dag 4,5 en 6
Om 12 uur gooien we de trossen los. Vaarwel Madeira en op naar Lanzarote. Ik vind het nog wel een beetje spannend. Het wordt een tocht van 2 dagen en 2 nachten. Er is gelukkig een matig windje en de zee is redelijk vlak. Na een half uurtje kunnen de zeilen gehesen worden en varen we gem 4,5 knp langs Ilhas Desertas waar de laatste groep met Monniksrobben woont en dus alleen met gids bezocht mag worden. Voorlangs zwemt een groepje dolfijnen, maar ze hebben geen interesse in ons. Jammer, de rest van de vakantie ook geen meer gezien.
Gelukkig heb ik totaal geen last van zeeziekte. Ook niet als ik binnen ben. De reis verloopt zeer rustig. We varen met de windvaan dus lekker chillen. Samen met Lianne heb ik de eerste nachtshift gedaan: beetje kletsen en veel knikkebollen en om de tien minuten kijken of koers nog oké is en er geen andere schepen in de buurt zijn. Vanwege mijn werk ben ik wel bekend met nachtdiensten, maar dit is vermoeiender. Om 3 uur neemt Bernhard de wacht over en blijft alles rustig. Van Lianne heb ik wat tips gekregen hoe ik beste kon gaan liggen in mijn kooi om te slapen. Door alle geluiden van het water en werken van de boot valt dat nog niet mee. De zondag verloopt rustig. Maandag ochtend komen rond half 7 de eerste eilandjes van Lanzarote in zicht. De vaart zit er lekker in. Maar dan ineens liggen we stil, totaal geen wind meer. We besluiten een stukje op de motor te varen. Paniek!!!! De vislijn was vergeten en deze slaat om de schroef. Wat nu? Bernhard gaat bewapend met touw, duikbril en mes te water en heeft het probleem binnen 5 minuten verholpen en kunnen we weer verder. Om 18 uur varen we de haven op Lanzarote binnen.
Dag 7 en 8
Na een goede nachtrust zijn we weer op pad gegaan om Lanzarote te verkennen. Wat een contrast met Madeira. Lanzarote bestaat uit een bizar maanlandschap met brokstukken gestold lava en vulkanen bedekt met fijn gruis. De begroeiing bestaat uit cactussen, Aloë Vera planten en zielige druivenranken. We hebben de Cueva de los Verdes bezocht. Dit is een 6 km lang gangenstelsel in de lava, te bereiken via een grot. Ook hebben we het nationaal park Timanfaya een bezoekje gebracht. Een gebied dat is ontstaan door talloze vulkaanuitbarstingen in de 18e eeuw en waar nauwelijks leven mogelijk is. Bij Los Hervideros beukt de oceaan op de ruige kust.
Dag 9 en 10
Donderdag 15 september werden de zeilen weer gehesen en gingen we op weg naar Gran Canaria. De wind was inmiddels flink aangetrokken waardoor we niet al te veel zeil voeren, anders komen we midden in de nacht aan op G.C. Alles gaat voorspoedig, we varen gem. 6 knopen en hebben, vind ik, behoorlijke golven van zo’n 2 meter hoog. Halverwege de nacht wordt het nog onstuimiger en moet er een shippinglane gepasseerd worden, dus extra opletten. Gelukkig werd ik niet zeeziek, ook niet binnen op de bank om een dutje te doen. Omkleden was er voor mij niet bij: totaal geen zeebenen met deze golven. Het binnen lopen in de haven was ook pittig vanwege vrachtschepen en ferries die ook tegelijk aankwamen. Om 8 uur meren we aan bij de steiger in Puerto las Palmas de Gran Canaria.
Dag 11
Voor vandaag staat er een wandeling op het programma naar Roque Nublo. Eerst een stuk rijden met de auto en onderweg zijn we gestopt in Santa Brigida, wat een lieflijk plaatsje is. Hier op het terras hebben we een kopje koffie gedronken met Churros. Op zijn allerbeste Spaans heeft Bernhard een aardig gesprekje gevoerd met Juan, een gepensioneerde professor geologie. Deze vertelde ons nog leuke bijzonderheden over het plaatsje. Na nog de lokale bakker te hebben bezocht voor heerlijke broodjes en deze voor de wandeling te hebben genuttigd, konden we dan eindelijk gaan lopen en genieten van de mooie uitzichten.
Dag 12 en 13
Na het ontbijt hebben we de auto gepakt en richting het binnenland van het eiland gereden via een mooie kloof, de Barranco de Guayadeque, en het mooie plaatsje Aguimes bezocht. In dit gebied zie je nog veel grotwoningen van de allereerste bewoners van het eiland. Daarna je raad het al, weer een wandeling gemaakt. Deze keer naar de Pico de las Nieves. Ook hier hadden we weer spectaculaire uitzichten. In de avond was er eindelijk tijd voor een spelletje Frank’s Zoo, Lianne wint. De volgende dag maken we een tour langs westkust met mooie valleien, ruige bergen en kustlijn. Uiteindelijk komen we aan in Las Maspalomas, een bijzonder gebied met zandduinen. Je waant je in de Sahara, alleen de kamelen ontbraken. Hier hebben we het strand opgezocht en een duik in de prachtige golven genomen.
Dag 14
We zijn op tijd opgestaan want om 7 uur vertrekken we uit de haven van Gran Canaria op weg naar Tenerife. Vanwege drukte in de haven met grote schepen die uit/binnen varen is de spanning voelbaar. Maar na een uurtje motoren kunnen we de zeilen hijsen en met een matig windje hebben we de overtocht in 13 uur afgelegd. Het was een relaxte tocht en Bernhard en Lianne hebben onderweg met de prachtige Sextant kunnen oefenen. Ze zaten er maar 15 mijl naast, niet slecht voor beginners.
Dag 15
Vandaag een rustige dag, heerlijk slenteren door Santa Cruz waar we in de haven liggen. Natuurlijk de Decathlon bezocht wat volgens mij de meest favoriete winkel van Bernhard is. In het oude centrum van de stad hebben we de overdekte Afrikaanse markt bezocht en ook nog spulletjes voor de boot gekocht, waaronder een 50 meter lange ankerketting.
Dag 16
Het einde van mijn vakantie aan boord van Saga komt in zicht. Vandaag zijn we weer op pad met de auto om vervolgens te genieten van het mooie Tenerife. Wederom heeft Bernhard een mooie wandeling uitgezocht aan de voet van de vulkaan El Teide. De El Teide is zo’n 3700 meter hoog en de op 3 na hoogste vulkaan op onze planeet. De laatste uitbarsting was 113 jaar geleden en de vulkaan is nog steeds actief. Dit landschap ziet er toch weer anders uit met meer kleur en ander gesteente. ’s Avonds hebben we ter afsluiting in het oude centrum heerlijk gegeten.
Dag 17
Vrijdag 23 september, om 7 uur heb ik voor de laatste keer voet aan wal gezet vanaf Saga (na 14 dagen ben ik hier steeds handiger in geworden) en op naar het vliegveld. Om 9 uur is het dan toch echt tijd om met een lach en een traan afscheid te nemen van onze prachtige kinderen, de “wereldreizigers”.
Lieve Lianne en Bernhard bedankt dat ik tijdens mijn vakantie bij jullie mocht aanmonsteren als zeilmaatje en deze voor mij bijzondere en mooie ervaring als zeezeiler met jullie en Saga mocht beleven. Het is een onvergetelijke reis geworden.
Dank jullie wel!!!
Verder wens ik jullie een behouden vaart en geniet met volle teugen van jullie grootse avontuur.
Met nog een laatste blik op de El Teide neem ik afscheid.
