Geplaatst op

Een jaar verder

29 aug 2023

Ook nu mag ik tijdens mijn zomervakantie weer aanmonsteren bij Saga en bemanning.

Mijn naam, Lonneke moeder en schoonmoeder van Lianne & Benno.

Na een fantastisch mooie reis via Kaapverdië, het Caribisch gebied en de Azoren zijn L&B nu alweer in Noord-Ierland en vlieg ik naar Belfast om ze daar te ontmoeten, wat altijd weer een heerlijk weerzien is.

Na eerst wat gegeten te hebben in het allermooiste art-deco café in Belfast (denk ik) gaan we met de trein naar Bangor waar Saga in de haven ligt. De haven wordt omzoomd met vrolijk gekleurde huizen en langs de kust kun je een leuke wandeling maken.

30 aug

Na een welverdiende nachtrust zijn we weer met de trein naar Belfast gegaan om hier nog wat rond te kijken. Eerst zijn we naar het Titanic-Quarter gegaan, dat is de plek waar ooit, je raadt het al, de Titanic gebouwd is. Hier staat dan ook het Titanic museum, wat een prachtig gebouw is. Dit hebben we niet bezocht vanwege de drukte en omdat Benno de teleurstellende Guinness-experience uit Dublin nog niet te boven is. Wel hebben we hier de HMS Caroline bezocht een oorlogsschip dat nog in de eerste wereld oorlog gevochten heeft. Het was hier heerlijk rustig en hebben op ons gemak het hele schip en de tentoonstelling kunnen bezichtigen. Daarna het Ulster museum bezocht. Een heel divers en interessant museum over natuur, cultuur, oorlog en The Troubles, het conflict in Noord-Ierland tussen de katholieke minderheid en protestante meerderheid.

Deze dag met veel indrukken hebben we afgesloten met een gezellig etentje in een Ierse pub.

31 aug

Vertrek om 9 uur vanuit Bangor en op weg naar het Noord-Ierse Rathlin Island. Het was een wat onrustige en natte overtocht, maar dit leverde wel weer mooie plaatjes op. De aankomst was om 17 uur in het kleine idyllische haventje.

1 sep

Rathlin Island is dun bevolkt er wonen een kleine 200 mensen maar er nestelen elk jaar zo’n 10 duizend zeevogels en op de rotsen in de zee liggen zeehonden heerlijk te zonnen.

Na genoten te hebben van een stevig Engels ontbijt, Benno ging zelfs voor de grootste variant, hebben we een mooie wandeling over de kliffen naar het Seabird Centre gemaakt. Helaas waren er nog maar enkele broedende vogels aanwezig, zij maken nesten op de rotsen en tegen de rotswand. De Puffins ofwel papegaaiduikers, waren al eind juli begin augustus vertrokken, dit wisten we al wel maar hoopten toch nog een achterblijver te spotten. Het was een schitterende wandeling met mooie rotspartijen en vergezichten. De eerste blaren kondigen zich aan.

2 sep

Hoera Lianne 30 jaar, dit vieren we met een taartje bij het ontbijt.

Ook vandaag staat er weer een wandeling op het programma, maar nu naar de andere kant van het eiland. Het zonnetje schijnt (net als gisteren) dus de dag kan niet meer stuk. Nu dalen we zelfs af naar de kustlijn en lopen onderlangs de kliffen, waar we worden verrast door een grote groep zeehonden die hier heerlijk liggen te genieten van het zonnetje. Vanwege het mooie weer konden we Schotland onze volgende bestemming al zien liggen.

De dag afgesloten met een heerlijk etentje in het enige en plaatselijke restaurant.

3 sep

Na eerder navraag gedaan te hebben over de stroming en het tij bij een lokale schipper, hebben wij, met wederom een goed gevulde maag, om 13 uur de trossen losgegooid en met Saga het ruime sop gekozen. Op weg naar het Schotse eiland Islay dat bekend staat vanwege haar/zijn 8 whiskystokerijen. Na een voorspoedige overtocht met hier en daar een bruinvis gespot, zijn we rond 17 uur de haven Port Ellen binnen gevaren.

4 sep

Vandaag wederom een jarige aan boord, ikzelf. Ook nu gaat er weer gewandeld worden en wel het Three distilleries path. De eerste die we tegenkomen is de Laphroaig destilleerderij waar we een rondleiding krijgen met proeverij, nou wat wil je nog meer op je verjaardag. Het gebruikte graan wordt hier gerookt met Peat, wat een soort turf is wat op het eiland ontstaat en zout en zeewier bevat, en daardoor een speciaal aroma afgeeft. De bijzonder leuke rondleiding met enthousiaste gids werd besloten met een proeverij van 5 verschillende eigen whisky’s. Dus konden we om 12 uur ’s middags proosten op mijn verjaardag, Daarna de wandeling voortgezet met wederom heerlijk weer en de andere 2 destilleerderijen bezocht, (alleen de buitenkant bekeken, 1 proeverij op de dag is toch wel genoeg). ’s Avonds heerlijk gegeten in het restaurant in Port Ellen wat ons al was aanbevolen op Rathlin Island door andere zeilers.

5 sep

We krijgen er niet genoeg van, vandaag met een gids ook weer een wandeling gemaakt in een natuurreservaat. We hoopten bijzondere vogels te kunnen spotten maar dat viel een beetje tegen. De zeearend liet zich niet zien en de bijzondere kraaien met rode snavel en rode poten ook niet. Wel zagen we geiten lopen helemaal beneden aan de voet van de klif en opeens werd Benno op zee een onderzeeër gewaar. Voor deze onderzeeër werden we op de zeiltocht naar dit eiland al gewaarschuwd en vonden we het een lachwekkend bericht.

Al met al was ook dit weer een mooie wandeling in een prachtige omgeving. Aardige Engelsen die ook met de wandeling mee waren hebben ons een lift teruggegeven, en ze hebben aan boord van Saga nog een kopje thee meegedronken.

6 sep

Voor mij is dit voorlopig de laatste zeiltocht met Saga in Schotland. Om 9 uur laten we het mooie eiland Islay achter ons en vertrekken we naar Ardfern, wat een plaatsje is in het zuiden van het Craignish schiereiland aan de Schotse kust. Het is elke keer een gepuzzel hoe laat we moeten vertrekken ivm stroming, tij en wind. Vandaag niet ideaal, maar we moeten het er maar mee doen. L&B zijn de hele dag in touw geweest met zeilen hijsen, zeilen strijken en varen op de motor vanwege instabiele wind. Ook hebben we nog de vislijn uitgezet met als catch of the day: heel veel zeewier. Onderweg hebben we ook nog een paar dolfijnen gezien. Na een rustige maar mooie overtocht met taart (nog vanwege mijn verjaardag pas 5 sep kunnen kopen) om 19 uur aankomst in de haven van Ardfern met een fantastisch uitzicht.

7 sep

Mijn laatste dag aan boord van Saga. Vandaag doen we het rustig aan. We gaan ontbijten in een leuk café’tje/bakkerijtje en een tafeltje reserveren bij de plaatselijke pub. Daarna omdat het nog steeds heerlijk weer is heeft Benno de kayak opgeblazen en gaan Lianne en ik samen een eindje peddelen op het loch. Na zo’n kleine 2 uur houden we het voor gezien want er staat wel wat wind en stroming en Benno wil ook nog een tochtje maken. Na een heerlijke douche zijn we lekker uit eten geweest.

8 sep

Mijn vakantie zit er nog niet helemaal op maar mijn verblijf op Saga samen met Lianne en Benno helaas wel.

Na nog genoten te hebben van een heerlijk ontbijt bij het bakkertje is het om 11 uur toch echt tijd om met de bus naar Oban te vertrekken en afscheid te nemen van onze zeezeilers.

Ook met de bus is het genieten geblazen van het indrukwekkende landschap en zo ook met de trein. Want na nog even in Oban rond gewandeld te hebben pak ik de trein naar Glasgow waar ik nog een aantal dagen zal verblijven voor ik terug vlieg.

Lieve Lianne en Benno weer heel erg bedankt voor deze mooie en bijzondere reis met prachtige wandelingen en geweldige uitzichten zowel op zee als op land. De idyllische haventjes en gezellige pubs en overweldigende natuur en natuurlijk boven alles jullie zelf. Tot slot blijf genieten van jullie bijzondere reis en behouden vaart.

Geplaatst op

Eindelijk is het dan zover….

Na een dag vol keuzestress wat wel en wat niet mee te nemen op mijn reis naar Madeira en de Canarische eilanden aan boord van Saga, heb ik (Lonneke, moeder van Lianne) mij op 6 september op station Apeldoorn door Jurre laten afzetten om de laatste trein naar Schiphol te nemen. Ruim op tijd, om in alle rust met de vlucht van 7 uur te vertrekken naar Funchal op Madeira. Best wel spannend zo allemaal in mijn eentje. Maar ik heb er enorm veel zin in om deze bijzondere vakantie zo samen met Bernhard en Lianne aan boord van Saga door te brengen. Om 10.30 uur landde ik op Madeira en daar stonden de 2 enthousiaste wereldreizigers mij al zwaaiend op te wachten. Wat een heerlijk weerzien, Lianne heeft inmiddels een mooi kleurtje gekregen en Bernhard begint op een echte stoere Viking te lijken.

De eerste dag hebben we gebruikt om aan boord van Saga met een heerlijke brownie nog even stil te staan bij mijn 60e verjaardag, om vervolgens in de auto te stappen en mij alvast kennis te laten maken met het mooie Madeira. Her en der zijn we uitgestapt om van de mooie uitzichten te genieten. Langs de vele kronkelweggetjes staan overal de blauwe en witte Hortensia’s uitbundig te bloeien. Vervolgens hebben we een bezoekje gebracht aan de natuurlijke zwembaden in Porto Moniz. Deze dag hebben we afgesloten in het oude centrum van Funchal, waar Lianne en Bernhard genoten hebben van een maaltijd met diepzeevis (zwarte degenvis).

Dag 2

Vandaag staat een flinke wandeling op het programma. De wandeling PR1 Verada do Areeiro, deze gaat van Pico de Areeiro naar Pico Ruivo en wordt door ons heen en terug gelopen. Daar we de zonsopkomst op Pico de Areeiro wilden zien ging de wekker al om 06.15 uur. Na een rit in het donker over slingerende bergweggetjes waren we precies op tijd voor het prachtige schouwspel. Een mooie oranje gekleurde horizon boven een dik wolkendek dat in het dal hangt.

Vervolgens hebben we het beginpunt opgezocht van de hike en met frisse moed (letterlijk en figuurlijk) begonnen we aan de mooie, maar voor mij ook zware tocht, waarvan Bernhard even dacht dat ik het misschien niet zou halen. Maar ik laat mij natuurlijk niet kennen, en na vele prachtige valleien en ruige bergketens komt de top van Pico Ruivo in zicht alwaar wij het bergrestaurantje bezoeken voor een welverdiende koffie en verfrissing.

Bernhard besluit om er nog een kleine route aan toe te voegen voor hemzelf, Lianne en ik nemen dezelfde route terug na wel de autosleutels in ontvangst te nemen voor het geval Bernhard ergens zou stranden en wij niet in de auto konden. Halverwege de terugtocht krijgen we inderdaad een telefoontje dat hij in een dorpje is maar dat de route terug onbegaanbaar is en wij hem daar moeten ophalen als wij klaar zijn. Genoten, maar ook vermoeid geraakt, hebben we in totaal zo’n 14 kilometer afgelegd en 1200 hoogtemeters gemaakt. De spierpijn kondigt zich al snel aan.

Dag 3

Vandaag staat in het teken van de voorbereidingen voor ons vertrek van de volgende dag. Eerst hebben we de huurauto teruggebracht naar het leuke plaatsje Machico. Hier hebben we een heerlijke cappucino gedronken en een laatste pastel del nata gegeten. Ondertussen wordt de haven in Lanzarote besproken en een vaarschema gemaakt. Daarna boodschappen doen en met lokale bus (ook een beleving op zich) weer terug naar Quinta do Lorde, waar ook ons leuke haventje is. Quinta do Lorde is eigenlijk een heel lief klein vakantie resort met allemaal gekleurde huisjes, kleine straatjes, een kerkje, maar staat sinds Corona leeg. Na aankomst hebben we nog bij het strandje van de haven gesnorkeld en veel mooie visjes gezien. Vervolgens werd het avondeten bereid en de boot opgeruimd. De spierpijn is inmiddels alom aanwezig.

Dag 4,5 en 6

Om 12 uur gooien we de trossen los. Vaarwel Madeira en op naar Lanzarote. Ik vind het nog wel een beetje spannend. Het wordt een tocht van 2 dagen en 2 nachten. Er is gelukkig een matig windje en de zee is redelijk vlak. Na een half uurtje kunnen de zeilen gehesen worden en varen we gem 4,5 knp langs Ilhas Desertas waar de laatste groep met Monniksrobben woont en dus alleen met gids bezocht mag worden. Voorlangs zwemt een groepje dolfijnen, maar ze hebben geen interesse in ons. Jammer, de rest van de vakantie ook geen meer gezien.

Gelukkig heb ik totaal geen last van zeeziekte. Ook niet als ik binnen ben. De reis verloopt zeer rustig. We varen met de windvaan dus lekker chillen. Samen met Lianne heb ik de eerste nachtshift gedaan: beetje kletsen en veel knikkebollen en om de tien minuten kijken of koers nog oké is en er geen andere schepen in de buurt zijn. Vanwege mijn werk ben ik wel bekend met nachtdiensten, maar dit is vermoeiender. Om 3 uur neemt Bernhard de wacht over en blijft alles rustig. Van Lianne heb ik wat tips gekregen hoe ik beste kon gaan liggen in mijn kooi om te slapen. Door alle geluiden van het water en werken van de boot valt dat nog niet mee. De zondag verloopt rustig. Maandag ochtend komen rond half 7 de eerste eilandjes van Lanzarote in zicht. De vaart zit er lekker in. Maar dan ineens liggen we stil, totaal geen wind meer. We besluiten een stukje op de motor te varen. Paniek!!!! De vislijn was vergeten en deze slaat om de schroef. Wat nu? Bernhard gaat bewapend met touw, duikbril en mes te water en heeft het probleem binnen 5 minuten verholpen en kunnen we weer verder. Om 18 uur varen we de haven op Lanzarote binnen.

Dag 7 en 8

Na een goede nachtrust zijn we weer op pad gegaan om Lanzarote te verkennen. Wat een contrast met Madeira. Lanzarote bestaat uit een bizar maanlandschap met brokstukken gestold lava en vulkanen bedekt met fijn gruis. De begroeiing bestaat uit cactussen, Aloë Vera planten en zielige druivenranken. We hebben de Cueva de los Verdes bezocht. Dit is een 6 km lang gangenstelsel in de lava, te bereiken via een grot. Ook hebben we het nationaal park Timanfaya een bezoekje gebracht. Een gebied dat is ontstaan door talloze vulkaanuitbarstingen in de 18e eeuw en waar nauwelijks leven mogelijk is. Bij Los Hervideros beukt de oceaan op de ruige kust.

Dag 9 en 10

Donderdag 15 september werden de zeilen weer gehesen en gingen we op weg naar Gran Canaria. De wind was inmiddels flink aangetrokken waardoor we niet al te veel zeil voeren, anders komen we midden in de nacht aan op G.C. Alles gaat voorspoedig, we varen gem. 6 knopen en hebben, vind ik, behoorlijke golven van zo’n 2 meter hoog. Halverwege de nacht wordt het nog onstuimiger en moet er een shippinglane gepasseerd worden, dus extra opletten. Gelukkig werd ik niet zeeziek, ook niet binnen op de bank om een dutje te doen. Omkleden was er voor mij niet bij: totaal geen zeebenen met deze golven. Het binnen lopen in de haven was ook pittig vanwege vrachtschepen en ferries die ook tegelijk aankwamen. Om 8 uur meren we aan bij de steiger in Puerto las Palmas de Gran Canaria.

Dag 11

Voor vandaag staat er een wandeling op het programma naar Roque Nublo. Eerst een stuk rijden met de auto en onderweg zijn we gestopt in Santa Brigida, wat een lieflijk plaatsje is. Hier op het terras hebben we een kopje koffie gedronken met Churros. Op zijn allerbeste Spaans heeft Bernhard een aardig gesprekje gevoerd met Juan, een gepensioneerde professor geologie. Deze vertelde ons nog leuke bijzonderheden over het plaatsje. Na nog de lokale bakker te hebben bezocht voor heerlijke broodjes en deze voor de wandeling te hebben genuttigd, konden we dan eindelijk gaan lopen en genieten van de mooie uitzichten.

Dag 12 en 13

Na het ontbijt hebben we de auto gepakt en richting het binnenland van het eiland gereden via een mooie kloof, de Barranco de Guayadeque, en het mooie plaatsje Aguimes bezocht. In dit gebied zie je nog veel grotwoningen van de allereerste bewoners van het eiland. Daarna je raad het al, weer een wandeling gemaakt. Deze keer naar de Pico de las Nieves. Ook hier hadden we weer spectaculaire uitzichten. In de avond was er eindelijk tijd voor een spelletje Frank’s Zoo, Lianne wint. De volgende dag maken we een tour langs westkust met mooie valleien, ruige bergen en kustlijn. Uiteindelijk komen we aan in Las Maspalomas, een bijzonder gebied met zandduinen. Je waant je in de Sahara, alleen de kamelen ontbraken. Hier hebben we het strand opgezocht en een duik in de prachtige golven genomen.

Dag 14

We zijn op tijd opgestaan want om 7 uur vertrekken we uit de haven van Gran Canaria op weg naar Tenerife. Vanwege drukte in de haven met grote schepen die uit/binnen varen is de spanning voelbaar. Maar na een uurtje motoren kunnen we de zeilen hijsen en met een matig windje hebben we de overtocht in 13 uur afgelegd. Het was een relaxte tocht en Bernhard en Lianne hebben onderweg met de prachtige Sextant kunnen oefenen. Ze zaten er maar 15 mijl naast, niet slecht voor beginners.

Dag 15

Vandaag een rustige dag, heerlijk slenteren door Santa Cruz waar we in de haven liggen. Natuurlijk de Decathlon bezocht wat volgens mij de meest favoriete winkel van Bernhard is. In het oude centrum van de stad hebben we de overdekte Afrikaanse markt bezocht en ook nog spulletjes voor de boot gekocht, waaronder een 50 meter lange ankerketting.

Dag 16

Het einde van mijn vakantie aan boord van Saga komt in zicht. Vandaag zijn we weer op pad met de auto om vervolgens te genieten van het mooie Tenerife. Wederom heeft Bernhard een mooie wandeling uitgezocht aan de voet van de vulkaan El Teide. De El Teide is zo’n 3700 meter hoog en de op 3 na hoogste vulkaan op onze planeet. De laatste uitbarsting was 113 jaar geleden en de vulkaan is nog steeds actief. Dit landschap ziet er toch weer anders uit met meer kleur en ander gesteente. ’s Avonds hebben we ter afsluiting in het oude centrum heerlijk gegeten.

Dag 17

Vrijdag 23 september, om 7 uur heb ik voor de laatste keer voet aan wal gezet vanaf Saga (na 14 dagen ben ik hier steeds handiger in geworden) en op naar het vliegveld. Om 9 uur is het dan toch echt tijd om met een lach en een traan afscheid te nemen van onze prachtige kinderen, de “wereldreizigers”.

Lieve Lianne en Bernhard bedankt dat ik tijdens mijn vakantie bij jullie mocht aanmonsteren als zeilmaatje en deze voor mij bijzondere en mooie ervaring als zeezeiler met jullie en Saga mocht beleven. Het is een onvergetelijke reis geworden.

Dank jullie wel!!!

Verder wens ik jullie een behouden vaart en geniet met volle teugen van jullie grootse avontuur.

Met nog een laatste blik op de El Teide neem ik afscheid.