Afgelopen weekend hebben we eindelijk weer de tijd kunnen nemen om aan Saga en onze reisplannen te werken. Het was namelijk een behoorlijk drukke tijd na de kerstvakantie. Ik ben voor vijf weken naar Noord-Zweden geweest om prototype voertuigen te testen en Lianne heeft hard aan haar laatste paper en thesis gewerkt. Daarnaast zijn we ook bezig geweest met het plannen van onze bruiloft, dus vrije tijd was wat ver te zoeken. Daarom hebben we een lang weekend uitgetrokken om weer een beetje vaart achter het onderhoud en onze voorbereidingen te zetten.
Ons weekend startte al op donderdag na de lunch. We hadden namelijk eindelijk bericht gekregen van het Belgisch Instituut voor Postdiensten en Telecommunicatie (BIPT) dat we uitgenodigd waren voor het GMDSS-SRC examen. In ons vorige bericht hebben we verteld over de cursus die we hiervoor gedaan hadden in Nieuwpoort. We waren beiden overtuigd dat we hard genoeg hadden gestudeerd voor het examen, maar toch was het op het moment zelf wel weer spannend. Ik was als eerste klaar van de examengroep en met lichte nervositeit drukte ik op de knop om het examen af te sluiten. De printer begon gelijk mijn resultaten af te drukken en met hoge verwachtingen liep ik naar de medewerker van het BIPT toe. Jammer genoeg kon ik niet aan zijn gezicht aflezen of ik nou geslaagd was. En gezien de rest van de groep nog geconcentreerd examen aan het maken was, kon ik het ook niet ronduit vragen. Met dezelfde gebarentaal waarmee een Romeinse keizer het lot van een gladiator bepaald werd het duidelijk: ik was geslaagd! Nog geen vijf minuten later volgde Lianne uit de examenzaal met een brede glimlach. Het weekend was daarmee goed begonnen.
Met de mooie resultaten op zak zijn we tijdens het weekend langs de bootjeswinkel gegaan om veiligheidsmateriaal en onderhoudsproducten te kopen. Het belangrijkste wat je kunt doen voor je veiligheid is niet overboord vallen en niet zinken. Maar mocht een van beiden jammer genoeg toch gebeuren zijn we daar nu op voorbereid. Voor het overboord vallen hebben we goede reddingsvesten gekocht en deze uitgerust met een AIS-MOB noodbaken. Dit baken zendt een signaal met positie uit naar Saga in het geval dat Lianne of ik overboord valt. Zeker midden op de Oceaan is dit een belangrijke functionaliteit gezien er geen andere schepen in de buurt zijn en de eerste hulp van het schip zelf moet komen. Daarnaast hebben we een EPIRB aangeschaft. De EPIRB zendt via een speciaal satellietsysteem ook de positie en andere identificatiegegevens van het schip door aan de reddingsdiensten. Mochten we dus begonnen zijn met zinken nemen we de EPIRB en onze Garmin InReach mee in ons reddingsvlot en wachten we rustig af op redding.
De eerste klus die ik heb aangepakt was het installeren van de zonnepanelen. Uiteindelijk heb ik gekozen voor een commerciele oplossing voor het frame omdat zelf lassen ook de nodige kosten met zich mee zou brengen en het resultaat een stuk zwaarder zou uitvallen. De panelen zijn nu in hoek verstelbaar en makkelijk de verwijderen. Hoe we precies een box in gaan varen zullen we nog maar moeten zien, het grootste voordeel is wel dat we nu veel langer voor anker kunnen blijven liggen.
Als tweede klus hebben we een lasnaad opgevuld bij de kiel. Deze lasnaad is onstaan doordat een vorige eigenaar een verstevigingsplaat op de kiel had gelast. Omdat deze plaat vooraan de kiel zit heeft het een negatieve invloed op de hydrodynamische vorm van de kiel. Met andere woorden, een negatieve invloed op snelheid en de maximale hoogte die je kunt lopen. Maar de lasnaad kon niet op tegen een pot glasvezelplamuur. Zowel het glasvezelplamuur als alle plekjes op de romp die wat extra aandacht nodig hebben zijn behandeld met Primocon, een soort grondverf.
Daarnaast hebben we nog wat andere kleine klusjes gedaan en is het onderhoud nu echt begonnen. Maar we zijn nog lang niet klaar. De komende weekenden zullen voor het grootste deel in het teken staan van Saga en andere voorbereidingen van onze reis.
