Het is gebeurd. Na maanden van voorbereiding, hulp van familie en vrienden en de nodige uitgaven was het moment eindelijk daar. Nee, we hebben het niet over onze bruiloft van 29 april… Saga ligt weer in het water!
Maar alle gekheid op een stokje, het is dus eigenlijk dubbel feest. Tussen al het kluswerk door hebben we een fantastische huwelijksdag gehad met onze familie en vrienden. Maar een huwelijksreis tijdens onze wittebroodsweken is voor ons niet weggelegd. Nee, het was nog even hard werken. Zeker voor Lianne, die nu echt met de laatste stappen van haar PhD bezig is.
En er moest natuurlijk nog gewerkt worden aan Saga. De laatste likjes verf zijn aangebracht (voor nu…) en het smeersysteem van de schroefas is nog nagekeken. De schroefas van Saga is nog vetgesmeerd, in tegenstelling tot de modernere watergesmeerde systemen. Toen we technisch advies hadden ingewonnen om een watergesmeerde schroefas te plaatsen werd ons afgeraden om dit te doen omdat er eigenlijk geen ruimte voor beschikbaar is. In plaats daarvan werd ons aangeraden om een handmatige vetpomp te installeren en de vetkoorden te vervangen. Natuurlijk dacht ik: hoe moeilijk kan dat zijn?
De eerste stap, het vervangen van de vetkoorden, viel reuze mee. Achteraf gezien was dit misschien niet eens nodig omdat ze er nog behoorlijk netjes uitzagen. Het aanpassen van het vetsysteem bleek echter een veel grotere opgave. Ten eerste wilde ik testen of de elektrische vetpomp nog voldoende vet wist te pompen. Met dit doel had ik de aanvoerslang losgekoppeld aan de schroefas. Door de pomp aan te zetten met de slang losgekoppeld kon ik zien hoeveel vet er naar de schroefas gepompt zou worden. En dit viel me behoorlijk tegen. Met het advies van de monteur en de tijdsdruk in mijn achterhoofd besloot ik een vetnippel te installeren op de toevoer naar de schroefas. Dus ik nam de toevoerslang en een schuifmaat mee naar huis zodat ik op mijn gemakje kon kijken wat voor onderdeeltje ik nodig zou hebben, en dan zou het allemaal zo gepiept zijn.
Maar ik had me niet meer kunnen vergissen. Toen ik het schroefdraad in detail begon te bestuderen werden de mysteries steeds groter. Ik had nog nooit gehoord van taps schroefdraad. De diameter richting de nippel was groter dan de diameter aan het begin van het schroefdraad. En de spoed, dit is de afstand tussen de groeven in het schroefdraad, leek ook geen logische maat te zijn. Ik was ten einde raad en trok zelfs mijn kwaliteiten als ingenieur in twijfel. Maar door een gouden tip van een collega kwam ik op een website terecht waar je enkele maten van je schroefdraad kan ingeven en deze geeft vervolgens alle mogelijke opties terug. Het resultaat: 1/4″ NPT. Een Amerikaanse standaard voor taps draad in pijpen. Specifiek geschikt voor hogedruk hydraulica. En in Rotterdam hadden ze een onderdeeltje met precies dit draad en een vetnippel!
Dus Saga was klaar, en op 14 mei ging ze te water. Ze stond ’s ochtends nog mooi te glimmen op de wal en een paar uurtjes later was ze een motorboot in de kanalen van Flevoland. We hebben maar van de gelegenheid gebruik gemaakt en zijn binnendoor van Lelystad naar Ketelhaven gevaren en vanuit daar door naar onze thuishaven in Kampen. Onze reis komt nu echt dichtbij.
Jeetje, wat een avontuur tot nu toe. Wat een moie verhalen. Leuk om te volgen. Geniet er van. Best wel een beetje jaloers.